Przypisy – to „wydzielone fragmenty tekstu w publikacji, powiązane z tekstem głównym za pomocą odsyłaczy. Odnoszą się do poszczególnych wyrazów, zwrotów i fragmentów tekstu głównego”.
Chodzi o kwestie ewentualnego plagiatu. Podając źródła, z których zaczerpnięto informacje w przypisie nie popełnia się plagiatu.
Zazwyczaj występują 4 główne formy robienia przypisów:
To najczęściej występujący rodzaj przypisów. Tego typu przypisy można wykonać w bardzo prosty sposób stosując w Wordzie skrót klawiaturowy Alt+j. Tak zrobione przypisy będą numerowały się automatycznie. Przykład:
1 P. Szczepankowski, Wycena i zarządzanie wartością przedsiębiorstwa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, s. 56.
Występują dość rzadko, zwykle w pracach technicznych. Są one niewygodne i dla czytelnika i dla piszącego, więc w zasadzie, w dobie komputeryzacji odeszły do lamusa. Takim przypisom również nadaje się numerację ciągłą. Aby je je zrobić, można wykorzystać kombinację Alt + Ctrl + d lub konwertować z przypisów dolnych.
Tego typu przypisy występują głównie w monografiach, tworzonych przez wielu autorów, na przykład w zeszytach naukowych lub innych podobnych publikacjach. W pracach dyplomowych praktycznie nie są spotykane. Przypisom tym również nadaje się numerację ciągłą, ale w obrębie rozdziału.
Te przypisy to również bardzo archaiczna forma wywodząca się z czasów, kiedy prace pisało się ręcznie, a następnie przepisywało je na maszynie do pisania. Skróty dotyczące literatury umieszczane w tekście pozwalały zaoszczędzić nieco czasu przy przepisywaniu pracy. Wraz z pojawieniem się komputerów i możliwości automatycznego wstawiania przypisów dolnych praktycznie z tego typu rozwiązań zrezygnowano. Sporadycznie jednak można się spotkać z tego typu przypisami, szczególnie na uczelniach medycznych lub w przypadku kierunku psychologia, a i to tylko na wybranych uczelniach. Ze względu na to, że aby zrobić te przypisy trzeba najpierw mieć kompletną bibliografię praktycznie zaprzestano ich stosowania, gdyż Wymaga to sporządzenia dwóch wersji pracy: standardowej z kompletnymi przypisami u dołu strony i z przypisami w tekście po napisaniu całości. Dodatkowo są one mało czytelne, więc jeśli promotor chciałby sprawdzić źródła, musi się sporo natrudzić. Przykładowy przypis w tekście może wyglądać tak: Nowak, 2000: 56 lub C. Nowak, 2000, s. 56 albo (C, Nowak, 2000). Numer strony nie zawsze jest podawany.
Jak widać przypisy mogą występować w różnej formie, jednakże obecnie dominującą dominującym rodzajem przypisów są te u dołu strony. Są one najwygodniejsze zarówno dla piszącego jak i czytelnika, a dodatkowo są przejrzyste, co ułatwia sprawdzenie pracy przez promotora.
Życzymy powodzenia w pisaniu pracy :)
Liczba zadowolonych klientów: